“We gaan met grote stappen terug naar normaal.” Dat is de boodschap die de overheid ons wilde vertellen afgelopen week. En, jawel, het voelt goed, het voelt gelukzalig en er lijkt meer dan ooit nu eindelijk echt licht aan het einde van de tunnel. De vraag die een ieder zich stelt is: maar voor hoe lang? En wat is er nog normaal? Corona is immers ‘here to stay’ en het oude normaal zal nooit meer het nieuwe normaal worden. Al is het alleen maar als excuus om geen laffe handjes en vieze plakzoenen meer te hoeven incasseren op oer-Hollandse kringverjaardagen. Leren leven met het virus is nog steeds de realiteit. Maar het liefst wel zonder willekeurig welke ‘G’ of andere beperkende maatregelen. Wat dat betreft lijkt de juiste koers nu ingezet.
Terug naar normaal. Ik kan het niet helpen dat die boodschap gevoelsmatig niet los valt te maken van de aankomende gemeenteraadsverkiezingen. Immers, met de groeiende kritiek op de maatregelen zou dat de regeringspartijen op lokaal niveau veel pijn kunnen doen. Door nu, een maand voor de verkiezingen, met rasse schreden de critici tegemoet te komen wordt de lokale, populistische partijen de wind uit de zeilen genomen. Een meesterlijke zet dus eigenlijk, of je nou voor of tegen bent. Ik had het niet beter kunnen bedenken. Overigens, misschien is dit dan direct een goed moment om te stoppen met ‘schapen en wappies’. Immers, regeren is vooruitzien.
Normaal. Hoe ging dat ook alweer? Vijf dagen naar kantoor, wie moet er nog aan denken? Niemand toch? Wie pakt de pakketjes dan aan? En wanneer moet je de was doen? Einde maatregelen betekent weg excuus om die afspraak met die vage kennissen af te zeggen. “Sorry, we kunnen niet komen. Snotneus, dus ja, lijkt ons beter het een ander keertje te doen.” Wie zegt dat ie dat excuus nooit gebruikt heeft, is een jokkebrok. Terug naar normaal betekent ook afleren om snotterige mensen als melaatsen te behandelen. Afleren om afkeurende blikken te werpen naar niezende collega’s en hoestende mensen in de supermarkt. Persoonlijk vind ik wel dat de boks mag blijven als alternatief voor handje schudden. Staat gewoon veel cooler.
Het oude normaal zal dus eigenlijk nooit helemaal terugkomen. Maar het betekent wel dat we weer normaal kunnen gaan doen tegen elkaar. Dat we elkaar niet meer afrekenen op hoeveel spuitjes je hebt gehad. Dat we opa en oma gewoon weer suf knuffelen. We kunnen weer gewoon gaan zeiken over het weer in plaats van over toegangsbewijzen. Lekker weer een avondje naar een ramvolle kroeg om een avondje aan de sleur te ontsnappen. En lekker ouderwets naar het stemhokje. Op wie ik ga stemmen? Op iets normaals.