Ik hou er wel van, een beetje onschuldige baldadigheid. Hup, lekker vol krijten die Boulevard met een honderden meters lange hinkelbaan. Prachtig toch? Als kind maakten we allemaal speurtochten door de halve buurt en zo nu en dan een bescheiden hinkelbaantje. Van dergelijke proporties durfden we enkel te dromen of voorzichtig te fantaseren. Kinderen hinkelen vrolijk over de boulevard en menig ouder wankelt er vrolijk achteraan. En voor de eerste die hem geheel hinkelend en foutloos aflegt neem ik mijn petje af. Het is een vrolijk en onschuldig vermaak dat de samenleving tegenwoordig hard nodig heeft. De wereld moet af en toe gewoon een speeltuin kunnen zijn.
Dat er links en rechts toch een beetje op twee gedachten gehinkt werd was op de sociale media wel te merken. “Welke zot dit had verzonnen, een absurde plek, wordt toch nooit gebruik van gemaakt”, en ga zo maar door. Kleinzerigheid, betutteling, azijnpisserij: geef het een naam maar het komt mij voornamelijk voor als nieuwerwetse zuurpruimerij. Een klein beetje aanzet tot een beetje lol en een gezond stukje bewegen en er is weer van alles op aan te merken. Dan ga je een toch een stapje opzij? De boulevard is breed genoeg. En of er nou gehinkeld wordt of gewandeld, is dat echt zo’n groot verschil en zo’n gevaar voor de verkeersveiligheid? Lijkt me sterk, heel sterk. En voor de hinkelaars: even je gezond verstand gebruiken en uit je doppen kijken, dan is er niks aan de hand.
Ik moedig de makers van ‘Ga! Harderwijk’ hartstochtelijk aan om uit te gaan breiden. Ik denk aan een spontane recordpoging bokjespringen over de hele Boulevard. Een skippyballen race over het Zeepad. Met een lepel in je giechel en een ei erop de stad door. Zaklopen door het plantagepark. Levend ganzenborden op de Vischmarkt. Een kussengevecht op de Markt. Een waterballonen gevecht op de Wijde Wellen. Eén lange waslijn met ontbijtkoek door de hele Donkerstraat. Kom maar op! Vermaak en oudhollandse jolijt, zoals dat soms wel compleet verdrongen lijkt te zijn uit onze chagrijnige maatschappij.
Laten we allemaal gewoon af en toe even kind zijn, plezier hebben en het chagrijn even loslaten. Dingen van de andere kant bekijken. Lachen om niks. De wereld staat al genoeg in de fik en we kunnen wat vrolijkheid en onschuld hard gebruiken. Dus hup, een klein hinkeltje maken, een bokje springen of een koprol in het park. Komt die glimlach vanzelf. Dat is misschien heel even een raar gevoel maar het went en het is eigenlijk best wel fijn! En eigenlijk is het vooral: neem alles toch niet zo serieus.
www.petersitsen.nl