En zo laat ik tegenwoordig al baantjes-trekkend in het zwembad de week de revue passeren in mijn hoofd. Wat een fantastische bezigheid om het hoofd leeg te maken, bijna nog beter dan wandelen. Ik bedenk hoe Poetin zich rot schrok toen één van zijn Rottweilers plots tegen het baasje blafte en hapte. Een schetsvertoning die de complete chaos illustreert en het overwicht van de wanhopige dictator nog verder doet wankelen. Wie is er nog echt de baas in moedertje Rusland momenteel? Interessanter is de vraag wat er straks overblijft als de kruitdampen zijn opgetrokken, Oekraïne zich niet gewonnen heeft gegeven en een burgeroorlog van gigantische proporties het Kremlin in puinresten heeft achtergelaten. Want Prigozjin heeft zijn keutel weliswaar voor nu ingetrokken, maar het is natuurlijk een kwestie van tijd voor het alsnog verkeerd gaat. Zijn de kernwapens dan op stal gebleven of neemt Rusland de halve wereld met zich mee in haar ondergang?
Van de rugslag switch ik naar een baantje borstcrawl. Althans, dat probeer ik. Ik word er beter in maar echt elegant ziet het er nog niet uit. Ik worstel me naar de overkant en vraag me af of er in Harderwijk nog iets het schrijven waard is. Ineens bedenk ik me dat de pilot met de PMD-containers dit weekend van start ging! Er zal met grote belangstelling naar de opbrengsten (letterlijk en figuurlijk) maar ook de kosten worden gekeken. Of ik er blij mee ben? Redelijk. Er is een inzamelpunt circa 300 meter van ons huis en er gebruik van maken ga ik zeer zeker doen. Nu hoopt het zich nog op in de schuur tot één van ons eens zin heeft om het weg te brengen en strak is het een peulenschil om de wekelijkse zak PMD even mee te nemen bij een boodschapje. Is het beter? Geen idee, maar makkelijker wel. Het lijkt de belastingdienst wel.
Maud heeft de eerste minikomkommers geoogst afgelopen week en het haar goed laten smaken. Het is ronduit komkommertijd want elke dag hangt er wel ééntje klaar om opgepeuzeld te worden. De plant doet het beter dan ooit en hij (zij?) is niet de enige. Onze druif lijkt zijn tweede jeugd te hebben gevonden en heeft van zijn leven nog nooit zoveel druiventrossen geproduceerd. De eerste tomaatjes zijn ook geplukt en de rode bessenstruik kreunt in al zijn voegen onder het gewicht van de vele besjes. Die zich overigens elke ochtend prima bij de yoghurt laten smaken. Zelfs de framboos doet dit jaar zijn best. De enige die achterblijft is het aardbeienperkje. Maar die heeft na een paar topjaren dan ook zijn beste tijd definitief gehad. Tijd voor nieuwe stekjes. Het is zomer!