Vanmiddag stuitte ik op de website van het NRC op een geestig artikel van Japke-d. Bouma: “Wanneer ben je officieel een ouwe zak? Doe de test!”, was de kop. Met mijn 41 lentes voelde ik mij genoeg geprikkeld om erop te klikken en met knikkende knietjes waagde ik mij aan de inhoud. De test bestond uit een waslijst aan criteria die mede door twitteraars waren ingediend (volgens de lijst zelf ben je een ouwe lul als je nog een twitter doet, maar dat terzijde). Alhoewel ik tot mijn eigen tevredenheid aan een hoop genoemde punten (nog) niet voldeed moest ik helaas toch ook een redelijk aantal groene vinkjes zetten. Een bloemlezing.
Het eerste vinkje moest ik zetten bij “Je weet dat je een column met zelfspot moet lezen en nooit 100% op jezelf moet betrekken”. Goed, die spreekt voor zich. Ook ging er een vinkje bij “Je vindt dat niemand, en scholieren al helemaal niet, een elektrische fiets behoren te hebben”. Schuldig! Elektrische fietsen zijn voor ouden van dagen en mensen met een fysieke beperking. Er is nog nooit iemand minder geworden van een beetje doortrappen. Tevens moest ik vinkjes zetten bij “moeite met woke”, “vroeger ontwierpen ze mooiere auto’s” en “ik haal herinneringen op aan het geboortejaar van de stagiair”. Ook vind ik regen inderdaad goed voor de tuin en denk ik nog steeds dat 1980 maar twintig jaar geleden is.
Gelukkig waren er ook kruisjes. Zoals bij omrekenen in guldens, een jongere collega nodig hebben voor m’n PC (integendeel…), het geluid op je telefoon op standje burenruzie, ik gebruik geen ‘L.S.’ of ‘Hoogachtend’ in een mail (laat staan dat ik nog aan brieven doe) en ik ben nog steeds van mening dat ik nog ruim 25 jaar MAG werken in plaats van MOET. Twijfelpunten waren het ontroerd raken van kleine kinderen (bij de etterbakjes namelijk niet), afrekenen bij de kassa en een praatje maken met de kassière (lang leve de zelfscanner maar toch een praatje maken met de controlejuffrouw of -meneer). De bladen van de ANWB blader ik wel door maar lees ik niet en Eigen huis komt er hier echt nog niet in. E-mails printen doe ik niet, al mag ik belangrijke zaken wel graag nog in een mapje stoppen.
De conclusie was conform verwachting (en niet zo moeilijk want met 25-200 punten kwam je hierop uit): “Je bent een ouwe zak in het lichaam van een jonge god – waarschijnlijk een millennial. Je tobt te veel. Probeer af en toe eens wat zelfspot. Hou vol! We houden van je.” Geen woord aan gelogen, al ben ik m’n koppie minder een ouwe zak dan ze hier beweren. Vind ik zelf tenminste. Met gezonde tegenzin ga ik dan nu maar de mid-life tegemoet.