Ik doe het niet meer. Ik ga gewoon niet meer om me heen kijken op een rotonde. In elk geval niet meer op regenachtige dagen in de ochtend- of avondspits als het regent. Als fietsers het moedwillig verrekken om hun licht aan te doen in de meest erbarmelijke omstandigheden die je kunt bedenken, vervalt de plicht voor andere weggebruikers om naar ze om te kijken. Dan moet je het gewoon maar helemaal zelf weten en stop je maar voor mij. Ik doe tenminste wel mijn licht aan, ben herkenbaar en mij zie je aankomen. Als jij je licht niet aan doet, doe je gewoon niet meer mee aan de voorrangsregels. Deze kamikazefietsers waren mij altijd al een doorn in het oog, maar de absolute bodem werd bereikt toen ik afgelopen week in het donker en in de regen een vader zag fietsen met een kind achterop en een tweede kind op zijn eigen fietsje ernaast. Zonder licht. Het ging ettelijke keren achter elkaar maar net goed.
Dan is er natuurlijk de overtreffende trap: de kamikazepiloot op een speed pedelec, in de regen zonder licht. Kent u die? Dat is een soort opgevoerde elektrische fiets. Een scooter, maar dan zonder scooter. Die mag op de rijbaan en met een beetje geluk tref je er één in de spits en in de regen. Ik heb ze zelf nog niet gezien in die omstandigheden maar dat kan nooit lang meer duren. Persoonlijk ben ik van mening dat dit vervoersmiddel niet op de openbare weg hoort want simpelweg levensgevaarlijk, maar goed. Als je er eenmaal achter zit, kun je je lol op want ze fietsen bij voorkeur midden op de weg, tussen de 40 en 45 kilometer per uur en in een beetje ochtendspits kun je inhalen dus compleet vergeten. Gevolg: een file van een auto of twintig. Aan de kant gaan? Zeker niet. Immers: “Ik mag hier ook gewoon fietsen”.
Tot slot mijn favoriet. De “aan de kant” automobilist. Toegegeven, ik heb er zelf af en toe een handje van, maar dan moet je maar niet in de ochtendspits met je trekker op de drukste weg van Harderwijk gaan rijden. Ik bedoel die automobilist die op de rotonde om de voorgesorteerde auto’s heen rijdt, de middelste baan pakt en doodleuk de anderen op de buitenste baan afsnijdt om toch rechtdoor te gaan. Een ware thriller af en toe. Vooral omdat hierbij dermate veel haast wordt gemaakt om af te kunnen snijden dat eventuele toevallig overstekende voetgangers of fietsers op de koop toegenomen worden. Het leukste is als de “aan de kant automobilist” het duidelijk niet redt, zijn keutel in moet trekken en dus geforceerd is driekwart rond te gaan. Vanzelfsprekend wordt het een gelijkspel indien de fietsers hun licht niet aan hebben.
Wat ik wil hiermee zeggen? Een stukje gezond verstand in het verkeer, dat is alles wat er nodig is.