December is begonnen en zoals bij u bekend moge zijn, is december de maand van de lijstjes. Wij Nederlanders vatten graag samen, maken graag overzichtjes en zijn dol op lijstjes. Geen fotolijstjes, hoewel dat in mijn vak ook veelvuldig voorkomt, maar overzichtslijstjes. En ik ben geen uitzondering. Ik lijst me helemaal suf. Ik lijst inderdaad ook foto’s in, maar ik mag ook graag een lijstje maken met de – in mijn ogen – beste sporters, beste zangers, beste acteurs, beste nummers, beste huisdieren, beste buren, beste straatnamen, beste schuursponsjesmerk of beste visnetjesvlechter. Mij is niks te gek.
Bovenaan mijn lijstje met favoriete lijstje staat echter toch wel de lijst van de top 2000. Vol plichtsbesef als ik ben, vul ik samen met miljoenen andere Nederlanders elk jaar netjes een lijstje in (bent u het woord al zat?) met mijn vijf-en-dertig favoriete (muziek)nummers aller tijden. Elk jaar is een dagenlange puzzel. Met welke vijfendertig nummers ga ik mijn matig geïnteresseerde online vrienden dit jaar weer imponeren? Wat een machtig mooi tijdverdrijf.
Wat voor mij het samenstellen van het lijstje leuk maakt zijn de traditionele selectierondes. Fles rode wijn erbij, vrouwlief erbij, spotify aan en genieten maar. De veelvuldig repeterende ‘Oooh ja die moet er ook in’ erlebnis. En dan één tegen één nummers tegen elkaar zetten. En moeten kiezen. Bij een gelijke stand beslist Maud. Om vervolgens toch weer te schrappen, te gummen, te strepen en de schier onmogelijke taak om honderd-en-zestien nummers terug te brengen naar vijf-en-dertig. Phil Collins er wel in? Ja, één nummer dan. Welk? Pffff. Metallica, Nothing Else Matters mag nooit weg. Queen? Minimaal twee nummers toch? Er moet ook iets moderns in, Sitsen. Maar wat? En iets Nederlandstalig. Deze lijst weerspiegelt non-de-ju alles wat ik ben! Jij kan dit!
En zo blader ik ook elk jaar heerlijk door de lijstjes van mijn vrienden. Soms onder de indruk van een uitstekende smaak (lees: minstens 30% komt overeen met mijn lijst), soms proestend van het lachen als iemand Two Unlimited erin heeft gezet. Een enkele keer betrap ik mijzelf op een baalmomentje als ik een nummer zie dat ik compleet ben vergeten maar achteraf toch er in had moeten zetten. Maar dan: berusting. De lijst is ingeleverd, we kunnen niet meer terug.
Om vervolgens tussen Kerst en Oud & Nieuw elk jaar dezelfde tweeduizend nummers in praktisch dezelfde volgorde als vorig jaar en het jaar daarvoor af te luisteren. Nostalgie heet dat. Melancholie zo u wilt. Traditie noem ik het. Zinloos, doch heerlijk. December, een maand om in te lijsten.
Hahaha, zó herkenbaar , daarom doe ik er niet meer aan😂😂
Altijd dezelfde nummers😅