Column – Perspectief

Alles bij elkaar opgeteld ben ik zo’n zeventien jaar werkzaam geweest in de horeca. Van spoelpiloot tot bordensjouwer tot hulpkok en uiteindelijk sommelier en gastheer. Er waren tijden dat ik het vervloekte, voornamelijk als ik moest werken wanneer anderen vrij waren. Kerst, Koninginnedag (zo lang geleden dus al), verjaardagen of Aaltjesdag: iedereen was vrij en bouwde een feestje maar Peter moest werken. De horeca betekent sowieso veelal lange dagen, 50 tot 60 uur in een week werken is geen uitzondering en je collega’s zijn je beste vrienden. En een topsalaris? Dan had je maar een vak moeten leren, hoorde ik vaak. 

Het is een beetje alsof ons kabinet er ook zo over denkt. Alsof zij van mening zijn dat de horeca geen vak is, dat de horeca eigenlijk geen enkele essentiële functie in onze maatschappij inneemt. En misschien beseffen ze (en we?) dat ook pas als het dadelijk te laat is. Als de horeca definitief ter ziele is en er geen kroeg of restaurant meer te vinden is. Als we ineens doorhebben dat we op zaterdag niet meer uit eten kunnen of ’s ochtend na een rondje over de markt geen cappuccinootje met Veluwsche appeltaart meer kunnen bestellen op een terras op het marktplein. Als je pubers of studerende kinderen zich elk weekend op zolder of in de schuur verschansen omdat er geen kroeg meer bestaat.

Ondernemen en werken in de horeca doe je niet voor een glansrijke carrière of voor een topsalaris, of om in het weekend lekker met je bootje te kunnen dobberen op het Wolderwijd. Je doet het omdat het in je bloed zit, omdat het een vak is. De horeca is de huiskamer van de samenleving, in elk dorp en in elke stad. Dat is al eeuwen zo. Het is de plek waar mensen ontspanning zoeken, sociale contacten, vertier en culinair genot. Het is een stukje beleving en bovendien een welkome afleiding van de dagelijkse rompslomp. Het is de plek waar een fundamenteel onderdeel van elke samenleving als ambacht wordt uitgedragen: gastvrijheid.

Wat dat betreft kwam de brandbrief van de gemeenteraad en B&W van Harderwijk aan de regering hopelijk net op tijd. Niet dat we de illusie moeten hebben dat die brief per se het verschil maakt, maar vele brieven wellicht wel. Hopelijk volgen er dus meer gemeenten en misschien kan onze burgervader hen hiertoe uitdagen? Er is heel rap een perspectief nodig, voor alle ondernemers maar in het bijzonder voor de horeca en de cultuursector waarvoor het bovenstaande net zo hard geldt. Zo niet, dan kon weleens het doek gaan vallen voor een stukje ziel van onze samenleving dat ons allemaal een klein beetje verbindt.