Ik zou deze week iets kunnen schrijven over protesterende boeren. Over een noodverordening in Hierden. Over een bonte optocht op het Zeepad, bestaande uit demonstrerende, eh, geen idee eigenlijk. Boeren waren het niet echt geloof ik. Corona maatregelen zijn er ook niet meer. Maar ja, ze konden in elk geval protesteren. Maar ik zou vast wel wat kunnen schrijven over hoe ons stadje voorpaginanieuws was de afgelopen tijd. Of over hoe er nota bene slagbomen staan in Hierden. Hoe een zestienjarige knul de kogels om zijn oren vlogen. Het eindpunt is echter: geweld lost zelden tot nooit wat op. Van beide kampen dus. Kleine nuance: in geval van muggen en wespen lost geweld wel wat op, maar dat is dan ook de enige uitzondering.
Deze column zou ook kunnen gaan over hoe de schitterende kustlijn die van Horst tot Nulde loopt voortaan Veluwe aan Zee gaat heten. Of, om de Oosterbuur beter te dienen: Veluwe Am See. Echter, een zee heeft golven, getijden en lange stranden. Veluwe aan Zee is dus of ironisch bedoeld, of het is een tikje grootheidswaanzin. Want als je het mij vraagt is het meer Veluwe aan de Plas, Grasstrook langs de A28, Surfwalhalla aan het Wolderwijd, Fietspad langs de Sloot of Ganzenoord aan het Meer. U bent bij deze van harte uitgenodigd met betere namen te komen, de redactie speelt ze graag door.
Ik zou kunnen vertellen dat het in onze kraam-vakantie heerlijk genieten is voor een papa met een hart voor sport. Ik sloeg vroeger een redelijk balletje en was als kleine jongen verslaafd aan tennis kijken op TV, vooral Wimbledon. En eindelijk schopten voor het eerst in 20 jaar 2 Nederlanders het tot de laatste 16 én speelden ook nog eens attractief tennis. Ik zat weer een buis gekluisterd. Eerst formule 1, dan de Tour en tot slot Wimbledon. Als die kleine dan toch al lurkend aan haar flesje de hele dag op je arm ligt, kun je maar beter wat leuks te kijken hebben.
Maar feit is dat ik daar allemaal te weinig tijd voor heb. We zitten in de kraamweken en dus tot over de schouders in de uit te koken flesjes en spenen. Heb je ene luier net ververst, kun je door naar de volgende. De nachten zijn kort en de lucifers hard nodig om de oogleden omhoog te houden. Maar het is waar wat ze zeggen: het is het allemaal dubbel en dwars waard. Bovendien is Maud een voorbeeldige zus en als je die twee dan samen ziet vraag je je af: wat is er nou écht belangrijk?
www.petersitsen.nl