Het is zover: er is groen licht voor de PMD-pilot waarbij er in de tweede helft van dit jaar PMD ingeleverd kan worden in aparte containers bij de winkelcentra in Harderwijk. Doel is, zoals inmiddels wel bekend, om te onderzoeken of PMD beter vooraf of achteraf ingezameld dan wel gescheiden kan worden en wat dit doet met de hoeveelheid restafval. Oh, en niet onbelangrijk: de gemeente is ook geïnteresseerd in wat de burger ervan vindt. Zo gaan we, zodra de proef start, bijna anderhalf jaar na de gemeenteraadsverkiezingen waar dit item de uitslag nadrukkelijk leek te beïnvloeden, dan echt beginnen. We gaan beginnen eindelijk met het wiel opnieuw uitvinden.
Want wie een rondje Google doet op het onderwerp ‘PMD inzamelen’ stuit op een hoop artikelen over dit hangijzer. De rode draad: elke gemeente probeert op eigen wijze uit te vinden wat de beste methode is om de afvalstroom beter te sturen. Ik vat samen: “De meeste gemeenten weten niet welke maatregelen goed werken, hebben weinig inzicht op de kwaliteit, analyses leveren niet de gewenste informatie op en, hier komt het, gemeenten delen geen onderlinge kwaliteitsdata”. Oftewel: elke gemeente staat vrolijk in z’n uppie belastinggeld te verkwisten omdat samenwerken een vies woord is, schijnbaar.
Je zou toch denken dat er anno 2023 voor een dergelijke uitdaging als dit landelijke platforms en denktanks bestaan waar de gewenste informatie veel beter en duidelijker inzichtelijk zou moeten zijn. En dat de gemeenten hiermee beter weten welke weg erin geslagen moet worden om hun afvalstroom aan te pakken. Wat werkt wel, wat werkt niet? Wat leren we van de buurman? Neen, in plaats daarvan gaat er bijna een miljoen euro de balk over voor een pilot die wellicht een resultaat oplevert, maar waarvan het resultaat misschien allang bekend was? Misschien kun je met dat geld dan beter wat fietspaden opknappen…
En zo huppelden deze gedachten vrolijk door mijn hoofd terwijl ik ons voortuintje stond te harken. Tussen de halfvergane herfstblaadjes en het onkruid ontwaarde ik wat resten van wat vermoedelijk ooit vuurwerk was. Ik kwam een snoeppapiertjes tegen en een niet te traceren boodschappenlijstje. Een stuk pvc-buis lag er ook en een knikker. Ik wil niet de indruk wekken dat mijn voortuin een vuilnisbelt is, maar je woont aan een drukke weg of niet. Ik harkte alles op een hoop en begon moedig aan het sorteren samen met mijn drie containers, de PMD zak en een digitale handleiding over wat waarin hoort. Het was een heerlijke groene middag.