Gisterenmiddag de deur van het kantoor waar ik werk spreekwoordelijk achter me dicht gegooid (het is een automatische schuifdeur) en met gierende banden richting de kinderopvang. Reden van de haast: vakantie. De aftel-kalender van Maud is eindelijk vol geplakt en mijn vrouw is al drukdoende de eerste spullen in te pakken. Alhoewel de reis naar Frankrijk nog even duurt, mag mijn vrouw graag al dagen van tevoren gaan pakken. Een erfelijk kwaaltje geloof ik, maar laat dat maar niet aan mijn schoonmoeder horen. Ik ben zelf wat mannelijker aangelegd (wat dat betreft dan) en gooi de avond van tevoren wel een stapeltje kleren in m’n weekendtas. Uiteraard word ik opgezadeld met de schone taak van het inpakken van de auto en de dakkoffer. De vrouwen in mijn huishouden kennende gaat elke centimeter vol en heb ik nog een mooie uitdaging voor de boeg.
Eenmaal in Frankrijk strijken wij neer in Saint-Aubin-sur-mer, aan de Normandische kust bij Caen, niet ver van Omaha beach. Het bezoeken van deze historische streek stond al heel lang op mijn verlanglijstje en met de aanwezige zwembaden, strand en speeltuin kon het hele gezin instemmen met de bestemming. Uiteraard gaan we landingsstranden en oorlogsmusea bezoeken, de rotskusten bewonderen en als de kinders zich gedragen zouden we een dagtrip naar Mont Saint-Michel kunnen maken. Ik vrees dat er voor verdere bezienswaardigheden een stevige discussie met het nageslacht gevoerd moet worden aangezien zij liever de lokale zwembaden en stranden verkennen.
Ik moet hier ook nog even terugkomen op mijn vorige column, op de droom om naar Scandinavië te verhuizen om aan het klimaat (letterlijk en figuurlijk) in West-Europa te ontsnappen. De inkt was nog niet droog of storm Hans ging huishouden met catastrofale gevolgen in Noorwegen en Zweden. Ook daar zijn we dus niet meer veilig voor moedertje natuur. Aangezien ik de kwakkelzomer hier in ons kikkerlandje stiekem eigenlijk wel prima vind (levensgevaarlijke mening geloof ik) blijven we toch maar lekker in ons heerlijke stadje wonen. Liever dit dan 45 graden, hagelbuien of complete orkanen.
Afijn de vakantie is dus begonnen, het weer knapt zelfs goed op deze week en we zullen maar denken dat het ons gegund is. Nu eerst even de schouders ontspannen, de werkstress laten varen en in de vakantiemodus komen. Dat zou weinig moeite mogen kosten al zou de inpakstress nog wel eens voor een mini huwelijkscrisis kunnen zorgen. Ook daar slaan we ons vakkundig doorheen, er kan tenslotte altijd nog iemand in de dakkoffer op de heenreis.